Jesteśmy jak komety
pędzimy w przestworzach uniesienia
goniąc wielką miłość
czasami jakiś wyjątek zderzy się z nią
i powstaje wielka namiętność,
ale przeważnie spalamy się
trawieni czasem,
i giniemy w wielkiej szarej rzeczywistości
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz