smutno mi
gdy przeglądam prasę
smutno mi
kiedy światło gaśnie
nie widzę nic
mrok zasłonił oczy
duszę czernią zalał
myśl dręcząca wraca
bez nadziei
choć ta ponoć
umiera ostatnia
smutno mi
w telewizji „ prestiż „
smutno mi
wozy na sygnale
przerywają ciszę
jak ta ludzkość biedna
na konsumpcji wzrosła
ścieżkę pokoleniom
nowym utoruje
skoro sama przecież
po omacku kroczy
smutno mi…
2 komentarze:
No to śle podwójny uśmiech :))
:))))
Od razu cieplej na sercu:)
Prześlij komentarz