Ucieczka...

miodnobłękitnym
pachnie ruczajem
zbudzony ranek
na dzikim łonie

len ścian już nasiąkł
natury wonią
w promieniach słońca
namiot mój tonie

a ja w półśrodku
jak odurzona
chwytam się ciszy
nocą kreślonej

szczeliną powiek
zerkam zdziwiona
jak znów ostatni
budzi się człowiek

mech się we włosy
wplątał jak dredy
wpatrzona w gwiazdy
doń się tuliłam

i znów poczułam
szczęście -jak wtedy
choć teraz sama
tę noc przeżyłam