Na mokrej wacie
rzeżucha bucha
mówię jej - wolniej!
ona nie słucha.
I pnie się w górę
gna jak Kubica
a tu czas jeszcze
ona jak świeca!
Prosta , zielona
listkiem faluje
- zwolnij cholero!
- zwolnij! - pomstuję.
Swój urok stracisz
i życia wolę
nim na świątecznym
zjawisz się stole.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz