Płynie ta rzeka
jak moje życie
barwą zbliżona do niego
szaro-błękitna
spokojna i cicha
I tylko czasem
gdy niepokój wzrasta
rozlewa się na boki
huczy wściekłością
i niszczy przeszkody
Nie zmuszaj mnie
bym wezbrała jak rzeka
pozwól cieszyć się wędrówką
bo gdy nie dasz mi wolności
tamą staniesz na mej drodze
to ostrzegam......
Jestem jak ta rzeka......
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
3 komentarze:
A mnie kiedyś śniła się centaurka (hmmm?), która ratowała mnie z rzeki. Wszystko w pastelowych barwach, rzeka głęboka a ja pływać nie umiałem. Ona kazała się schwycić, po czym dopłynęła ze mną do skał (strome skały tworzyły brzegi rzeki) i zaczęła kopytkami tworzyć schody odłupując kawałki kamienia. Wtedy się obudziłem.
:)
Piękny sen...:) Ja bym się tam już nie uczyła pływać:)))
No ja się nie nauczyłem :)
Prześlij komentarz