miast płatków róż
droga ołowiem usłana
boleśnie
przenika przez skórę
i obciąża kroki
nadmierne żale
nie dotlenią serca
obkurczone w zgryzocie
-bezkrwawo zamiera
na ileż można
zamknąć się w sobie
wysuszyć koryta żył
i oddech spowolnić
w hibernacji uczuć
tylko gwiazda
odradza się ponownie
w wybuchu supernowej
cała reszta - prochem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz