Biała dama

Zaskakuje swym nadejściem
Choć oczekiwana
W słońca kamuflażu
Mroźne czapy skrywa
Piękno jej zachwyca
Brak litości trwoży
Wolę swą potężną
Wszystkiemu narzuca
Dookolność wszelką
Kładzie na kolana
Pokornieje ziemia
Gdy gniewna przechodzi
Czyścicielką zwana
Spustoszenie czyni
W proch obraca wszystkich
Nieprzygotowanych
A temu co przetrwa
Upór - spryt wykaże
Wiosennej nadziei
Chyli ciężkie bramy…