miast płatków róż
usłałeś mi drogę
ołowiem
przenika przez skórę
i obciąża kroki
już nie biegnę
spowolniona próbuję
dotlenić serce
obkurczone w zgryzocie
-bezkrwawe
na ileż można
zamknąć się w sobie
wysuszyć koryta żył
i oddech spowolnić
w hibernacji uczuć
nie jestem gwiazdą
nie odrodzę się ponownie
w wybuchu
supernowej
zważ na to…
nim mnie uśmiercisz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz