nie piszesz
choć czekam
niespokojna splotu słów
kreślonych spracowaną dłonią
nie piszesz
by zaoszczędzić smutku
lecz intuicja zdradza treść listu
zanim ją na papier przelejesz
ja już wiem
a ty nadal zbierasz odwagę
by napisać
żegnaj
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj... -
Nie wszyscy muszą rodzić się ze skrzydłami, ale każdy powinien mieć u ramion specjalny zaczep, do którego wszechswiat podepnie skrzydła, by ...
2 komentarze:
Witaj Reniu!
Wiersz Twój pierwszomajowy
O dłoniach spracowanych
Braci chłopsko-robotniczej
I poetów niekochanych
Pozdrawiam serdecznie.
Michał
:)))))))))))))))
no niech Ci będzie :)
Prześlij komentarz