"Cafe Del Poetica"

cześć przyjacielu
przysiądę na chwilę
pogadam
może powspominam czasy
kiedy ludzie byli dla ludzi
czasy proste a kawa
choć jednostajnie taka sama
to w zależności z kim się piło
smakowała dobrze
lub lepiej
ale nigdy gorzej
stolik u ciebie zawsze
ma wolne dla mnie krzesło
chociaż czasem masz mrowie gości
prawiących o planach i wizjach
przyszłego nie mojego już świata
nie moja to już dyskusja
ale lubię słuchać
i może nawet
dobrodusznie pokiwam głową

każde pokolenie ma swoje nadzieje
no i niech ma
one (jak mało co)niezmiennie będą
charakteryzowały młodość

tak więc...

był bal
bal na 100 par
a nawet więcej

tańczyłam walca
wśród pięknych par
w zwiewnej sukience

zmartwienia hen
odeszły w dal
nie pomnę ich więcej

bo taki bal
zmysłowy bal
wyleczył serce

no więc był bal
szaleństwa czar
przyjaciół mrowie

i jak tu błysk
radości skryć
niech ktoś mi powie

i choć na kark
kolejna wiosna
wchodzi mi boso

nie ugnę się
same na bal
nogi mnie niosą

takie moje senno-wrażeniowe przemyślenia pobalowe...częstochowszczyzną jadące, zmysły czytelników drażniące :))))

umiłowanie

podaruj mi
jedną z nocy
w których woźnicą jesteś
Wielkiego Wozu

z czułością -w dłoniach
łykiem mleka z Drogi Mlecznej
spragnione usta napój

wędrować pozwól
po krainie niezdobytej
twoich sennych marzeń
......................
skrzydła przypnijmy
przeznaczeniu
i puśćmy wolno
umiłowaniu naszemu na szczęście

dostrzegam w człowieku
tylko dobro, dlaczego
sam zainteresowany dąży
bym widziała zło jego serca

spopielić można wszystko
jednak czemu ma to służyć
czyż nie wystarczy że ciało
w proch się zmieni

a marzenia
miłości
przyjaźnie
tego samego losu mają
doświadczyć
i zniszczeć razem
z pamięcią po człowieku

na nic starania
jednostronnie wysyłane do serca
gdy ono zaryglowane
nie odbiera sygnałów
w siebie zapatrzone
sobą przesiąknięte
w swej goryczy utopione

za wcześnie na wiosnę

nowy dzień rozbudza plany
nowe wstają przemyślenia
gdybym teraz nie zdążyła
snów na jawę pozamieniać
pewnie bym w koszuli nocnej
w ogród poszła
szukać wiosny
tak mi dzisiaj jest do śmiechu
choć dzień nie jest zbyt radosny
wiatry gonią się w przestworzach
ziemia naga zamyślona
jeszcze niezdecydowana
czy chłód strzepnąć
wyziębienia
i obudzić przebiśniegi
................................
jeszcze wcześnie
śpij kochana
ptaki dadzą sygnał na to
że po lodzie wiosna stąpa
grzejąc drogę wczesnym kwiatom

poranek

sny rozpierzchły się
wśród słońca
nie czas teraz zbierać mary
znów marzenia
głowy plączą
nie do wiary!
ileż mieści się w umyśle
pragnień
celów
wzlotów wszelkich
jakie zmysły gonią w światy
że tchu zbrakło
Boże Wielki !

dlaczego

my-stworzenie Boga
dlaczego zatem
tyle potknięć i szlaków
kamiennych ludzkim jest udziałem

skoro na obraz Twój i podobieństwo
cóż zatem trzyma nas
przy prochu ziemi
że nie da się wzlecieć
ponad to wszystko

ptakom skrzydła przypiąłeś
a w człowieczym sercu tęsknota
wielka zaszczepiona
do tych przestrzeni niezdobytych
wolności ciałem nieogarniętej

tylko snami łagodzisz ból
że do ziemi przytłoczeni jesteśmy
i nawet ten najmniejszy z lotnych
zaiste więcej otrzymał wolności
niźli człowiek

dom

to jest moje miejsce
mój własny kawałek świata
zacumowany w bezpiecznej przystani
do której dobiłam


to jest mój avatar
namacalny kształt wyobraźni
słodką duszą marzyciela
upojny skrawek ziemi

śmiechem radosnym przesiąka
październik, jeszcze karmi
pojedynczymi truskawkami
z krzaków pachnących już
przyszłą wiosną

to jest mój dom
otulony ciepłym bezpieczeństwem
darowanym przez wszechświat
pełen gwaru dzieci i zwierząt

sekretne spełnione marzenie
nad którego dachem
świeci łuna szczęścia
i to jest dobre

Nowy Rok

Niech będzie spełnieniem oczekiwań, odrobiną orzeźwienia po trudach minionego roku, niech daje nadzieję na lepsze i obudzi uśpione marzenia.
Wszystkiego dobrego dla wszystkich moich czytelników :)