Nie oporządził i nie doprawił
słów, które wrzucił na papier.
Zbyt szybko dał do posmakowania...
Przeczytałam - poeta
zamroził moją płynną wrażliwość
i spuścił po wyszczerbionych schodach.
Przecież mógł włożyć wysiłek
i poruszyć łaknące serce,
utwierdzić, że Polska - miodna i mleczna.
Słowo winno być piękne,
a w kompozycji z drugim,
smakować wyborniej,
niż biała kiełbasa ze świeżo utartym chrzanem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz