CZAS

- każde ziarno w klepsydrze to jeden kadr naszego życia

Dam ci

Co mogę ci dać?
zwykłe ciało obleczone
bliznami porodów,
znikomą ilość młodzieńczych promieni
w oczach,
pożądanie skryte w bieliźnie
made in china.

Co mogę dać w zamian
za burzę motyli, która zamiast
wzbijać się w pragnieniach
spławiona jest meandrami Dunajca.
Flisacka miłość przemoczona:
źródlana- czysta.


Ze szczytów uniesień
w rozpadliny niespełnienia,
z zaprószonego nieba
w otchłań ciemnego pokoju.
Tak łatwo wbić się w rolę,
która przywiera do ciała
kaftanem- bezpieczeństwa?

Dam Ci bliznę i historię
z nią związaną,
dam skrawek materiału ,
który własnymi zębami
rozdarłeś, obnażając przeszłość.
Dam to i owo,
które unosi się na kręgach
jeziora zapatrzeń.


Nie chcesz? Rzuć kamyk.

z serii - Nie budź anioła przed świtem

SKRYSTALIZOWANA PRAWDA

po najczarniejszych zakamarkach
wałęsają się aniołowie z pokruszonymi skrzydłami
wolontariusze czyśćca z kluczami od przerdzewiałych
kłódek do raju przeklętych bogów

mało w nich lekkości, wyrywają ze szponów
śmierci szarpiąc za wynędzniały łach
i pałkami bijąc po goleniach

najbrutalniejsza prawda wyskrobana jest na ławkach
i poświęcona krwią zapitych ojców
zanim łono wypluje ją i wdepcze w proch ziemi


OKALECZENI

wy jesteście solą ziemi
aniołowie stróże naszych poczynań
clochardzi zrzuceni za karę
na padół rozpusty i bezrozumności
na waszych skrzydłach krystalizują
się łzy skaleczonych życiem

wy jesteście solą ziemi
słonym smakiem potu- zgarbionego
przybitego do rzeczywistości szarego
człowieka,który w obawie przed obcięciem
nie wyciąga ręki ku bliźniemu
i z lękiem kurczy się w sobie

bez widoku na supernową...

między miłością a nienawiścią

między miłością a nienawiścią

życie to gra na scenie
szerokiej po horyzont
czasem gubi swoją kwestię
nie zgrywając się ze scenariuszem
i ginie jako statysta
życie to muzyka która
w brzmieniu własnego akordu
fałszywie zagranego rani zmysł
i wyostrza chore fantazje reżysera
życiem nakarmić można rekiny
wszelkich form wyższych
pasożytujących na glonach prawości
skromności i naiwności

"uparcie i skrycie..."-fakt -ja też

szach - mat

na kolanach samotnego żeglarza
syrena z odzysku przysiadła
wyblakłą czerwienią podwiązki
kusząc wbija resztki wdzięków
w zmęczone mięśnie - przekrwiony wzrok
wilka morskiego wodząc na pokuszenie

rum słodyczą oblepia przełyk
widmo upiornych nocy puszcza powoli kark
i omdlewa pod krzesłem barowym
przyszpilone zdezelowanym obcasem
nimfy z nabrzeża uczepionej
niczym kompas do żeglarskiego wyposażenia

na kolanach samotnego marynarza
historia się tworzy i koło zatacza
niejednych dramatów ofiara
wielkich namiętności bohaterka
czasem kwiaty rzuca za odpływającym
statkiem częściej kamienie i przekleństwa

a morze chłonie...chłonie wszystko
i głosem syren jak drogowskazem
prowadzi do przystani zwanej 'szach-mat'

w odpowiedzi na pocztówkę

nie wszystkie miejsca zasługują na pocztówki

opar zgniłego wspomnienia dławi gardło

a smog nie przepuszcza przejaskrawionych

promieni społecznego optymizmu

poza kraty ośrodka dla obłąkanie radosnych

worków treningowych...ale czy to kawior

zwyczajna ikra dawnej biedy w ustach

współczesnych degustatorów i promotorów

życia