Pytanie tkwi w umyśle, w sercu rośnie trwoga,
jak to co spapraliśmy oddać w ręce Boga.
Przegrane z kretesem boje o czystą glebę,
choć niebo jest błękitne, czy cieszysz się niebem?
W trawie szmaragdowej soczysty powiew lata,
dla stóp zmęczonych pracą nie będzie zapłatą.
Ginie fauna i flora w tempie przyspieszonym
ozon wgryza się w glebę i ciała przypalone.
Atmosferyczna wojna trzęsie posadami...
Unicestwimy Ziemię, zginiemy z nią sami
i jeśli nie ruszymy głową w tejże chwili...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Miło was było poznać, żegnajcie moi mili.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz