Przybiegła lekko spóźniona
Popędzana przez wiatr
W pośpiechu wdziała szarą sukienkę
We włosy wpięła świeży kwiat
Jeszcze zaspana lekko
Zaczyna coroczny taniec
I wtedy cud następuje
Ptaków radosne śpiewanie
A na gałęziach pączki
Radośnie ku niej strzelają
Pobudzane promieniami słońca
Przybycie jej oznajmiają
Sukienka jej szara z początku
Tęczowe barwy przybiera
I wszystko co jej dotyka
Kolorów tęczy nabiera
Zieleń króluje wokół
Gdy ona w tańcu wiruje
I każde bijące serduszko
Wiosny przybycie zwiastuje. :)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
3 komentarze:
Wena kwitnie, to dobrze. Miło jest zaczerpnąć czasem tego powiewu Poświatowsko - Jasnarzewskiego tchu, co pierś nadzieją napawa, mówiąc nam,iż gdzieś jest ta pierwsza miłość, ten lepszy świat.
hihihi och Ty Kopaczku :) Wena i Wiosna to przecież siostry:)
Wiosna ,wiosna ach to TY:)))buziaki moja przyjaciółko...i poetko niezwykła:))))
Prześlij komentarz