myślą
mową
uczynkiem
i zaniedbaniem
położyła na szalę
dwa mocne klaśnięcia w policzki
przywróciły jasność myślenia
nie wnosi pretensji do czasu
niech płynie w swoim strumieniu
sama wyleczy rany
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
sny pożeglowały w głąb pochłonięte przez czarną dziurę czarnych myśli nie do odratowania ciało leży obok budzisz je pocałunkiem i daj...
1 komentarz:
Rzeczywiście niekiedy zdawanie się na upływ czasu niewiele daje. Lepiej samemu próbować walczyć z bolesnymi wspomnieniami.
Prześlij komentarz