Na terminalu… wiersz zainspirowany książką „ Wywiad ze śmiercią”

Wracam do punktu wyjścia,
bogatsza o nowe doświadczenia
analizuję rozwój.
Zapewne sporo jeszcze do spłaty,
otwieram oczy i uszy,
by usłyszeć tych, którym
przysporzyłam bólu.
Cisza.
Może tym razem spłaciłam
cały zaciągnięty rachunek
wobec bliźnich.
Może…
Moja barwa jakby o ton jaśniejsza,
a czoło mniej zorane bólem.
Dokąd teraz przyjdzie mi wyruszyć,

kim będę, by stanąć
o ten jeden szczebel wyżej?
Jaką drogę wybrać
byś był ze mnie dumny,( Opiekunie)
bym ja była z siebie dumna?
Tak bardzo kocham cię Ziemio,
że nie do pomyślenia,
abym patrzyła na ciebie z daleka.
Wrosłam już w trudy,
radości, grzeszki i niuanse.
Wrócę niechybnie, dopóki jesteś piękna.
Dopóki jeszcze da się coś zrobić.
Póki jest ziarno dobra
gotowe do wysiania.

we właściwym kierunku

jeśli naprawdę chcesz gdzieś dotrzeć
przyjrzyj się dokładnie
wewnętrznej mapie
te darowane przez innych
nie mają naniesionej drogi
którą powinieneś iść

to ich szlaki i cele
ich wartości i możliwości
wsłuchaj się w siebie i zgodnie
z rytmem własnego serca
wyrusz

jeśli naprawę chcesz dotrzeć do celu
namaluj na horyzoncie swojej wyobraźni
transparent
„widzę cię – idę do ciebie”

Winna ukarania

Można mnie skuć, albo włożyć w dyby,
jeśli powinność wynikłą z talentu zaniedbałam
grzeszna natura winna ukarania!
Skoro słup soli już jest obstawiony
zostaje mi tylko niewzruszona skała,
lecz żadną miarą serca mego drganie
nikt nie jest w stanie wstrzymać czy poskromić,
więc skoro będę i tak lekko drżąca
niechże już za karę stanę się wulkanem !

Wymiana

Widział pan?
Widział pan jak dojrzewałam?

Rumieniłam się jak gruszka,
mieniłam, nabierałam kształtów,
bujałam dopiero co
zaokrąglonymi biodrami.
Już wyciągał ręce,
chciał zrywać jak świeżą,
aromatyczną!

Wtedy to przyjechał transport
tych cholernych, egzotycznych
cytrusów
z wymiany międzyszkolnej!

Dożynki i chochoły w Woli Podłężnej -czyż nie piękne?

Święto Wojska Polskiego

Tak mój Adaś reaguje kiedy słyszy Hymn Polski...stoi na baczność do samego końca.Bawił się klockami i nie reagował na transmisję w telewizji, dopóki nie usłyszał hymnu. Kiedy patrzę na mojego wnusia to serce mi rośnie. Ukłony w stronę nauczycielek w przedszkolu, umiejętne nauczanie sprawia, że dziecko bez przymusu potrafi się odpowiednio zachować w każdej sytuacji.

Dialog dwojga

-Kobieta...ona jest niezniszczalna...
W każdej postaci.
A. Janowski

-Kobieta jest jak kultura bakteryjna, jak suplement diety!
Możesz ją zastosować w swoim, życiu, ale diametralnej poprawy nie odczujesz:)

Renezja

Najtrudniej uspokoić ręce

Mówisz do mnie – nie czekaj,
ten wiatr nie przywieje
spodziewanej przygody.
Uciekaj, poczujesz od niego
zapach niespełnionej miłości,
która gotowa umościć w twoim sercu
gniazdo i upchać w nim twoje, a może nawet
jego oczekiwania.

Nosisz nadzieję na oczach
jak przepaskę,to nic, że różowa,
skoro i tak zakrywa
widnokrąg i sprawia, że po omacku
strącasz stawiane przed tobą …
Najtrudniej uspokoić ręce, kiedy
serce dygocze. Machaj nimi,
aż zmęczenie przyniesie sen.
Mówisz to wszystko wolno, coraz wolniej.