wypłoszyła zima
pełną euforii nadzieję
że wkrótce wiosna wystrzeli
i zaświeci kwietniowe słońce
pulsuje ziemia od nasion
nabrzmiałych ciekawością
światła ...
na granicy cierpliwości
vistość czeka na sygnał
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Tadeusz
Nie wszyscy muszą rodzić się ze skrzydłami, ale każdy powinien mieć u ramion specjalny zaczep, do którego Wszechświat podepnie skrzydła, by ...
-
Ile razy można żegnać się na zawsze, kruszyć serce, mielić je na drobny mak? Łzy z oczu już nie płyną, ciśnienie w skroniach wraca do ...
-
Nie wszyscy muszą rodzić się ze skrzydłami, ale każdy powinien mieć u ramion specjalny zaczep, do którego Wszechświat podepnie skrzydła, by ... -
Dlaczego duszo moja tak często łzami się zalewasz? Udręczona latami szarymi nie potrafisz wznieść się ponad to wszystko Ciężar łez trzyma ci...
2 komentarze:
Oj wypłoszyła :)
Ale nadzieja wraca, nie umarłą :)
Ciekawy wiersz, bardzo :)
Pozdrawiam ;)
u mnie tulipany się rozbujały :)
Prześlij komentarz